In het kader van hun provincietour nodigde Radio 5 mij uit voor een kort interview. (20 juli vanaf 22.15 uur). Hierin kon ik mijn band met de provincie Limburg toelichten en een eigen gedicht voorlezen. Dat was natuurlijk koren op mijn molen. Ik was van tevoren zenuwachtig, maar toen het gesprek eenmaal begonnen was, (over de watersnood, zo erg!) waren de zenuwen weg. (Die kwamen wel weer even terug toen er een hinderlijk piepje in de vaste telefoonlijn bleek te zitten en overgeschakeld moest worden naar mijn 06. Ziggo, doe er wat aan!)
Ik vertelde over mijn allerlimburgste boeken uitgegeven bij Zomer & Keuning: Tussen twee grenzen met de Selfkantkwestie en Zwarte ogen, groene ogen met de Emma mijn.
Daarna was het tijd voor mijn gedicht. Het kiezen van een passend gedicht was best lastig. Graag had ik een gedicht in het Limburgs willen voorlezen, maar omdat ik – samen met Rowwen Heze – nog wat geduld moet hebben voordat ‘heel Holland Limburgs lult’, koos ik een gedicht in het Nederlands dat ook goed bij de rest van het verhaal paste.
ONDER DE GROND
men verhaalde mij
van geschiedenis
onder mijn voeten
van duizend druppels
tussen steen en zand
ik legde mijn oor
op de aarde
hoorde water
klagen en vragen
hoe de jaren
naar de zee te dragen
De Mijn Emma in Hoensbroek, waar mijn opa gewerkt heeft, lag hemelsbreed 3 km van ons huis. Waarschijnlijk loopt er honderden meters onder ons huis een mijngang. Die nu vol water staat. Het zou dus best kunnen dat mijn opa precies onder mijn huis heeft staan ploeteren.Dat idee blijft mij een speciaal gevoel van verbondenheid met mijn opa en omgeving geven, al zijn de mijnen en mijn opa er al lang niet meer