Ik ben gek op spelletjes. Kaarten, bordspelen, gezelschapsspellen, letterspelletjes, noem ze allemaal maar op. Jammer genoeg vind ik niet altijd een enthousiasteling om mee te doen, (kan ik wel begrijpen hoor). Zodoende speel ik ook vaak solo-spelletjes op mijn iPad, met name bridge, rummy en Wordfeud.
Voor de gratis versies van die spellen zit ik dan wel opgescheept met reclamespotjes van de gekste dingen: rare huiselijke attributen, ‘comfy’ schoenen, badkamervernieuwers, een online supermarkt en allerlei must-have kleding. Die reclame laat ik voor wat het is, ik haal dan ’n kop koffie of blader even in de krant.
Sinds een paar dagen is er echter een spotje waar ik me over opwind. Het is een aanbeveling voor een app van een puzzeltje à la Tetris, waarbij je divers gevormde blokken netjes in rijen moet neerleggen. Op zich een leuk spel. Maar… de score wordt weergegeven in je hersenleeftijd!
In de voorbeelddemo bakt de modelpersoon er niets van en bij elke mislukte poging stijgt de hersenleeftijd met grote sprongen.
En bij 72 is ze af!
Wat zou professor Scherder daarvan zeggen? Ik vind het in elk geval niet leuk.