Een verre vriend

In april 2019 verscheen mijn zevende roman bij Zomer & Keuning. Ook dit is weer een mooi verzorgde hardcoveruitgave in de Romanserie.

De perfecte cover laat de twee belangrijkste elementen van het boek zien: de foto van hoofdpersoon Rita en het identificatieplaatje van Rutger… en dat tegen die stoere groene achtergrond… Ik ben er erg blij mee! (Bovendien heeft het boek een rood leeslint, iets wat ik zelf erg luxe vind)

Rita heeft een relatie met jeugdvriend Rutger, een militair die wordt uitgezonden naar Afghanistan. Daarnaast probeert ze meer te weten te komen over haar vader. Haar leven wordt nog ingewikkelder als haar vriend beschadigd terugkeert van zijn uitzending en de relatie verbreekt. Maar Rita geeft het niet zomaar op.

Het boek is beschikbaar in drie vormen, het ‘normale’ papieren boek (isbn 9789401915113), de digitale versie en als Grote Letter Boek.

Waarom een boek met dit thema? Afghanistan is toch verleden tijd? Helaas is dat niet helemaal waar. Voor sommige militairen is een uitzending nooit helemaal achter de rug is. Als de militair pech heeft – zoals Rutger in dit verhaal – maakt hij of zij iets mee dat zo ingrijpend is, dat het niet vanzelf meer goed komt. Dan is nazorg nodig. Daarnaast zijn er, naast Afghanistan, natuurlijk ook andere missies, met andere opdrachten of in andere landen waardoor het thema actueel blijft.

Daarnaast heb ik heb de ervaringen van enkele jonge mensen uit familie- en vriendenkring van dichtbij meegemaakt. Hun wel en wee hield (en houdt) mij bezig. De impact van een uitzending is veel groter is cq duurt veel langer dan ik aannam. Daarnaast heb ik ook contact gehad met een aantal mensen die professioneel met nazorg te maken hebben. Opgeteld was dat voor mij reden genoeg een boek rond dit thema te schrijven. 

Mensen van vlees en bloed, complimenteert Mieke Schepens op Graaggelezen
Mieke Schepens mening:

‘Een verre vriend’ is geschreven in de ik-vorm, vanuit het perspectief van Rita.
Marleen Schmitz heeft een soepele schrijfstijl waardoor haar personages tot leven komen; ze worden mensen van vlees en bloed.
Rita is niet altijd even vriendelijk, soms zelfs wat bot maar ze houdt steeds veel rekening met anderen; vaak meer dan goed voor haarzelf is.
Het verhaal begint in herfst-winter 2008. Het laatste hoofdstuk heeft als titel: winter-voorjaar 2011. Er gebeurt nogal wat in die paar jaren, zowel met Rita als met haar vriend Rutger. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn voor het stel.
In cursief kun je in brieven van Rutger aan Rita lezen dat hij haar enorm mist en langzaamaan verandert er iets met Rutger; Rita probeert zich voor te bereiden maar dat lukt niet.

 ‘Héb je iets met haar?’ dring ik aan.Aarzelend zegt hij: ‘Het is niet zoals jij denkt.’‘Dus je ontkent het niet!’ Om niet in huilen uit te barsten, zet ik mijn nagels in het vlees van mijn handen. ‘Ik weet genoeg.’ 

In ‘Een verre vriend’ heeft Rita ook te maken met zaken die door haar moeder voor haar geheim worden gehouden. Waarom doet haar moeder dat, vraagt Rita zich af? Dat en nog meer vragen doen haar in Zeeland belanden, waar ze op zoek gaat naar een familielid die wellicht meer kan vertellen. Rutger komt thuis, maar hij is veranderd merkt Rita. Hij bezoekt haar in haar nieuwe woning en reageert anders dan hij vroeger gedaan zou hebben. 

“Weer een gevolg van de disciplines die ze hem in het leger hebben aangeleerd. Ook boven zie ik hem oplettend rondkijken. Hij ziet niet hoe gezellig mijn woning is maar zoekt uit door welk raam of welke deur hij naar buiten kan.” 

‘Een verre vriend’ gaat over relaties; zowel familierelaties, relaties tussen vrienden als relaties in de liefde. Hoe goed ken je iemand? Wat kun en mag je van iemand verwachten?
Niet alles gaat van een leien dakje in het leven en soms is het nodig om met vallen en weer opstaan je eigen leven veranderen.
Mensen worden vaak veroordeeld of beoordeeld zonder dat men het naadje van de kous weet en dat komt keihard binnen.
Ik heb ‘Een verre vriend’ graag gelezen. (4 sterren)

Aanrader, zegt A.T.

Als je het jammer vindt dat een boek [een verre vriend] uitgelezen is, dan weet je dat het een heel goed geschreven verhaal is. Vooral ook het thema PTSS dat hier duidelijk naar voren komt. Het schetst voor iemand als ik die er alleen van horen zeggen mee te maken kreeg een bewust beeld dat de inzet waar militairen in oorlogsgebied bij terugkeer niet alleen zelf maar ook familie en vrienden mee te maken kunnen krijgen. De schrijfstijl maar zeker ook het goed beschreven verhaal spraken mij zeer aan. Mooie omslag, een aanrader om iedereen aan te bevelen.

Gewoon een fijn boek, schrijft Marjet Maks op Hebban

Een verre vriend van Marleen Schmitz is haar zevende roman bij uitgeverij Zomer & Keuning. Ik lees al haar boeken altijd met veel plezier. Haar verhaallijnen zijn altijd zo uit het leven gegrepen en ze weet je te ontroeren.
Rita en Rutger kennen elkaars sinds hun vroege jeugd en zijn voor elkaar bestemd. Zij staat op het punt om te gaan werken als verpleegkundige op de afdeling orthopedie, hij is militair en wacht op uitzending naar Afghanistan. Hoewel het een vredesmissie betreft is Rita toch in alle staten. Ze is als de dood dat er iets met Rutger zal gebeuren. 
Rita blijft alleen achter, nog bij haar moeder inwonen, maar ze besluit de draad van haar eigen leven op te pakken. Ze krijgt een leuke baan in een ziekenhuis in Den Bosch, ze maakt nieuwe vrienden, vindt een woning en volgt de drang die haar al lang achtervolgt. Ze gaat op zoek naar haar vader die op haar tweede uit haar leven verdween. Haar vader blijkt overleden te zijn, maar ze vindt uit dat ze een halfzus heeft, Michelle. Beide zijn vernoemd naar Beatles liedjes, Lovely Rita en Michelle, ma belle. Met Michelle bouwt ze een vriendschap op. 
Dan komt Rutger terug als een andere man. Hij was getuige van een bomexplosie waarbij een vrouwelijke collega ernstig gewond raakte. Rutger gaat gebukt onder een oorlogstrauma, gepaard gaand met angst en schuldgevoelens en hij maakt de relatie uit. Rita’s harmonieuze leventje wankelt. Houdt ze genoeg van Rutger om zijn vertrouwen terug te winnen. Is er een toekomst samen?
Heel spannend is het verhaal niet, maar omdat je zo fijn meeleeft met de personages is het een heerlijke roman voor tussendoor of op vakantie. Met een harde kaft en leeslint is Een verre vriend mooi uitgegeven, gewoon fijn om te hebben. 

realistisch en aangrijpend, volgens lezeres T

Hoi Marleen, Ik heb je boek uit, en ik vond het prachtig! Toen ik eraan begon, wilde ik steeds maar doorlezen. Heel realistisch en aangrijpend. Petje af! Kijk alweer uit naar je volgende boek. (mail van TdB)

‘aangenaam om te lezen’, recensie Biblion

Rita’s relatie komt op een keerpunt wanneer haar partner wordt uitgezonden naar Afghanistan. Zonder het dan te beseffen brengt deze uitzending heel wat teweeg in haar leven. Wanneer ze ook nog eens ontdekt dat haar ongekende vader is overleden wil ze haar leven meer zelf in de hand nemen. Ondanks dat Rita de hoofdpersoon is en vanuit het ik-standpunt wordt geschreven, komt Rita vrij oppervlakkig over. Ze verdwijnt als hoofdpersonage naar de achtergrond tegenover Rutger, haar zus en haar vader. De laatste drie zijn veel interessantere karakters. Jammer dat het hoofdpersonage in dit genre te weinig het verhaal zelf kan overnemen. De schrijfstijl is eenvoudig en goed te volgen alsook aangenaam om te lezen. Het verhaal is wel geloofwaardig en geeft een goed beeld over het posttraumatische stresssyndroom (PTSS) Doorheen het verhaal zijn er minder interessante hoofdstukken die weinig bijdragen aan het boek. Eline Yoshimi op Bol.com)

Een verre vriend , ook al gespot op de blog van Graaggelezen

Eindigt op het juiste moment, mailt H.L.

Hoi Marleen, gisteren heb ik je boek gelezen. Altijd jammer als het uit is, maar het eindigde op het juiste moment, de afloop mag iedereen zelf invullen! Petje af hoe je weer in het thema bent gedoken. …. Je hebt je in ieder geval helemaal ingeleefd in wat Rutger doormaakte. Daar ben je goed in geslaagd. In Rita proef ik ook wat autobiografische trekjes. Jouw liefde voor de natuur, reizen , sporten en niet opgeven en interesse in taal en in mensen. Hopelijk ga je met deze bagage nog meer boeken schrijven. Veel succes en inspiratie wens ik je daarbij. (Mail van HL)

sjun bóch, vindt P.T.

Iech wil dich effe sage, waat e sjun bóch. Iech laes neet väöl bucher, mer dit han iech ram oesgelaeze. Complimente!