Om uit te leggen wáár ik precies uit ben, moet ik terug naar het begin van dit jaar, naar 16 januari 2022. Toen zat ik vol inspiratie, plannen en goede voornemens en Covid-19 kluisterde mij aan huis. Mijn tiende roman ‘Het hart heeft een eigen stem’ werd geredigeerd en stond op de rol voor mei 2022 (Ja inderdaad, het komt eraan!!), mijn elfde roman lag ter beoordeling op het bureau van de uitgeefster en omdat ik tijd, energie en inspiratie had, begon ik maar aan nummer twaalf.
Ik schreef dat het een lieve lust was. Ik verzon een paar maanden lang personages die als vanzelf hun hebbelijkheden en problemen kregen, maar helaas draafden er in april plotseling nóg meer personages op die ook in het verhaal wilden: erger nog, ze leken het verhaal te willen overnemen! Dat had als resultaat dat ik geen zicht meer op het verhaal had. Ik had er ook geen zin meer in. Het was er te druk, het was allemaal te veel en er zat geen lijn in. Hoog tijd dus om op de rem te trappen. Toevallig had ik een wandelweek in Spanje voor de boeg. Misschien vond ik daar waar ik naar op zoek was. (Helaas. Ik had een prachtige week, maar de geniale ingeving liet op zich wachten.)
Tot op 11 mei om 16.43 uur. – onder het lakken van mijn teennagels (knalroze) – me ineens de oplossing te binnen schoot: als het te veel en te druk is voor één boek, dan maak je er toch gewoon twéé van!